روایی صوری یا ظاهری یک شاخص ابتدائی و حداقل برای روایی محتوا به شمار می آید. این نوع روایی نشان می دهد که عناصر مورد سنجش به طور ظاهری توانایی اندازه گیری مفهوم پژوهش را دارند. به عبارتی روایی صوری بیانگر این است که سؤال ها یا گویه های آزمون تا چه حد شبیه به موضوعی است که برای اندازه گیری آن منطقی که در واقع با قضاوت متخصصان و یا خبرگان مربوط به موضوع است. یعنی ارزیابی ذهنی پژوهشگر از وسیله و ابزار اندازه گیری. برای روایی صوری پرسشنامه، باید شکل سؤال ها، منطقی و متناسب با ویژگی های پاسخ دهندگان باشد.
ساده ترین روش برای بررسی روایی ابزار اندازه گیری این است که:
آیا ابزار در ظاهر به درستی متغیر مورد مطالعه را مورد سنجش قرار می دهد یا خیر.
هرچند به طور کلی نمی توان فقط اعتبار صوری را برای نتیجه گیری معتبر دانست.
چرا که شکل ظاهری ابزار صحت و اعتبار نتیجه گیری نهایی را مشخص نمی کند.
بلکه این روش مشخص می کند آیا ابزار انتخاب شده مناسب با هدف پژوهش است یا خیر.
مثلا در روایی صوری، ساختار ابزار از نگاه گروه هدف بررسی می شود و به این سوالات پاسخ داده می شود:
آیا ابزار طراحی شده به صورت ظاهری با هدف مطالعه مرتبط است؟
آیا افرادی که قرار است به ابزار پاسخ دهند، با عبارات و جمله بندی ابزار موافق هستند؟
آیا برداشت افراد غیر متخصص (گروه هدف) همان برداشتی است که مورد نظر محقق است؟